Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Ocena rezydencji podatkowej powinna mieć indywidulany charakter i uwzględniać specyficzną sytuacją każdego podatnika. Wynika to z faktu, że polskie przepisy przy ocenie rezydencji obok jasnej przesłanki dni pobytu kierują się również dość nieostrym kryterium (centrum interesów życiowych). Co więcej, dokonując analizy uwzględnić należy również właściwe przepisy wynikające z polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Inaczej przedstawia się sytuacja osób, które nie posiadają w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, a zatem uznawane są za polskich nierezydentów na gruncie ustawy PIT. Zobowiązani są bowiem do rozliczenia w Polsce jedynie dochodów z polskich źródeł. Takim dochodem może być również praca wykonywana w Polsce na podstawie zagranicznej (ukraińskiej) umowy o pracę. Przesądza o tym między innymi art. 15 polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym opodatkowanie pracy następuje w kraju rezydencji podatnika, chyba że praca jest wykonywana w drugim państwie (w tym przypadku w Polsce).
Polska-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje wprawdzie zwolnienie dla nierezydentów wykonujących pracę w innym kraju, ale tylko w przypadku podatników, których pobyt w drugim Państwie nie przekracza 183 dni w roku kalendarzowym. Co za tym idzie, jeżeli pobyt obywatela Ukrainy w Polsce przekracza 183 dni, to nawet mimo statusu nierezydenta podatkowego należy uznać, że powinien on zostać opodatkowany w Polsce już od pierwszego dnia pobytu.
Powyższe może oznaczać, że istotna część osób przybyłych po wybuchu wojny do Polski, może być zobowiązana do miesięcznego rozliczania zaliczek podatkowych w Polsce i składania rocznego zeznania podatkowego obejmującego m.in. dochody uzyskane od ukraińskiego pracodawcy za pracę wykonywaną zdalnie z terytorium Polski.
Od kiedy pracownik powinien płacić zaliczkę
Rezydenci podatkowi, opłacający podatek od 1 dnia pobytu, powinni wpłacić pierwszą zaliczkę do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został uzyskany przychód.
W przypadku nierezydentów, pierwsza zaliczka na podatek dochodowy będzie należna do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobyt w Polsce przekroczył 183 dni. W niektórych przypadkach termin na zapłatę pierwszej zaliczki minął 20. września lub nawet wcześniej.