Newsletter Podatki międzynarodowe

W dniach 25-26 lipca 2024 r. ministrowie finansów i prezesi banków centralnych G20 spotkali się w Rio de Janeiro w Brazylii. Spotkanie zakończyło się wydaniem komunikatu, w którym potwierdzono zaangażowanie ministrów finansów państw G20 w przyjęcie w październiku 2021 r. oświadczenia OECD/G20 Inclusive Framework on the Base Erosion and Profit Shifting (BEPS) 2.0 project oraz w jego szybkie wdrożenie przez wszystkie zainteresowane jurysdykcje, a także pochwalono postępy we wdrażaniu Drugiego Filaru i trwające prace nad zapewnieniem koordynacji między krajami wdrażającymi Globalne Zasady Przeciwdziałania Erozji Bazy Paliw jako „spektakularny sukces międzynarodowej współpracy podatkowej”.

Ministrowie finansów G20 uzgodnili również odrębną Deklarację Podatkową, która określa ich zobowiązania w szerokim zakresie międzynarodowej współpracy podatkowej. Deklaracja wyraża zobowiązanie do szybkiego sfinalizowania wszystkich elementów porozumienia w ramach Pierwszego Filaru w celu jak najszybszego podpisania Konwencji Wielostronnej. Wskazuje również na zamiar współpracy w zakresie skutecznego opodatkowania osób o bardzo wysokiej wartości netto w ramach G20 i na innych forach. Ponadto deklaracja podkreśla korzyści płynące z pracy nad przejrzystością podatkową i wzmocnieniem pomocy technicznej oraz odnotowuje oczekiwanie, że kraje członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) zaangażują się w trwającą dyskusję na temat wzmocnienia międzynarodowej współpracy podatkowej w dobrej wierze.

Przed spotkaniem OECD opublikowała raport podatkowy Sekretarza Generalnego OECD dla ministrów finansów i prezesów banków centralnych G20 (Raport Sekretarza Generalnego). Raport ten zawiera aktualizację działań w odniesieniu do międzynarodowej agendy podatkowej G20, w tym bieżących prac nad projektem BEPS 2.0, przejrzystości podatkowej oraz podatków i zmian klimatycznych.

Na prośbę brazylijskiej prezydencji G20, OECD opublikowała również cztery raporty dotyczące konkretnych tematów: (i) Opodatkowanie i nierówność; (ii) Wzmocnienie międzynarodowej przejrzystości podatkowej w zakresie nieruchomości - od koncepcji do rzeczywistości; (iii) Zapewnienie przejrzystości podatkowej dla aktywów kryptograficznych - aktualizacja oraz (iv) Własność uprzywilejowana i przejrzystość podatkowa - wdrożenie i pozostałe wyzwania.

Czytaj więcej: G20 Finance Ministers affirm commitment to BEPS 2.0 and enhanced global tax cooperation (ey.com)

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 sierpnia 2024 r., sygn. III SA/Wa 1129/24 orzekł, że urządzenia przemysłowe to nie tylko urządzenia, które związane są wyłącznie z procesem produkcji przemysłowej. Urządzenia przemysłowe nie ograniczają się tylko do przemysłu; nie są to tylko te urządzenia, które są używane w przemyśle. W kontekście szerokiej definicji urządzenia przemysłowego światłowód, to nie tylko sam światłowód, ale także te elementy końcowe, które sprawiają, że usługa, która stanowi istotę działalności gospodarczej spółki, w istocie może być świadczona. Wszystkie te okoliczności powodują, że cały kompleks urządzenia, które jest przedmiotem usługi u kontrahentów zagranicznych trzeba uznać za urządzenie przemysłowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 sierpnia 2024 r., sygn. II FSK 617/23 orzekł, że podatnik prowadzący działalność na terenie danej SSE jest zobowiązany wyłączyć z podstawy opodatkowania przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem działalności na terenie tej strefy, jeżeli zaś prowadzi działalność na terenie dwóch SSE powinien dokonać wyodrębnienia ewidencji dla działalności prowadzonej na terenie każdej z nich.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 sierpnia 2024 r., sygn. II FSK 110/24 orzekł, że przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub u.p.o., płatnik obowiązany jest do dochowania należytej staranności. Z kolei żądanie organu do posiadania przez podatnika dodatkowych, nieprzewidzianych przepisami prawa dokumentów, takich jak potwierdzenie uiszczenia na rachunek bankowy niemieckiego organu podatkowego podatku pobranego przed płatnika, jest bezpodstawne. W konsekwencji, Sąd potwierdził, że w przedmiotowej sprawie Spółce przysługuje prawo do odliczenia od podatku do zapłaty w Polsce kwoty podatku zagranicznego zapłaconego w Niemczech. 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 sierpnia 2024 r., sygn. II FSK 1490/21 orzekł, że zakład zagraniczny spółki niemieckiej w Polsce, korzystając z pożyczki przeznaczonej na potrzeby swojej działalności prowadzonej na ternie Polski, generuje koszty w postaci wypłacanych odsetek i rozlicza je w ramach uzyskiwanych przychodów. Zdaniem Sądu, koszty te powinny być przypisane spółce, w zakresie prowadzonego przez nią oddziału w Polsce, gdyż finansowanie to zostało przyznane w związku z jego działalnością. W związku z tym, spółka niemiecka również w tej części ponosi koszty finansowania w postaci odsetek, których miejscem opodatkowania jest siedziba zakładu.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 sierpnia 2024 r., sygn. I FSK 1679/20 orzekł, że jeżeli zagraniczna firma dysponuje zapleczem technicznym i personalnym polskiej spółki tak, jakby było ono jej własnym, można uznać, że ma ona na terytorium Polski stałe miejsce działalności.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 6 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.120.2024.8.KM, że skoro spółka przejmująca nie wyda udziałów w związku z planowanym połączeniem, to przychodem dla tej spółki będzie ustalona na dzień poprzedzający dzień łączenia wartość rynkowa majątku spółki przejmowanej, która to wartość stanowi nadwyżkę, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT. W związki z tym, w wyniku połączenia transgranicznego po stronie spółki przejmującej powstanie dochód do opodatkowania na podstawie ww. art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 7 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.68.2021.10.SH, że przepis art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ustawy o CIT należy rozumieć w taki sposób, że maksymalna wysokość kosztów finansowania dłużnego jakie podatnik ma prawo do rozpoznania w danym roku podatkowym jako koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest sumą 3 000 000 PLN oraz 30% tzw. podatkowej EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 9 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.301.2024.1.BJ, że stosowanie koncepcji "look-through approach" nie znajduje uzasadnienia ani w przepisach ustawy o CIT, ani w przepisach Ordynacji podatkowej. Tym samym, skoro podatnikiem jest spółka belgijska, gdyż to jej, jako udziałowcowi polskiej spółki, wypłacona została dywidenda, to jedynie wobec belgijskiej spółki jako podatnika, możliwe mogłoby być rozpatrywanie zasad opodatkowania/zwolnienia wypłacanej dywidendy, w tym z uwzględnieniem zapisów właściwej (polsko-belgijskiej) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z kolei wobec Spółki A mającej siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, która nie posiada statusu podatnika względem wypłaconej dywidendy, rozpatrywanie możliwości zastosowania polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu opodatkowania, jest nieuzasadnione.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 16 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.238.2024.2.MK, że wynagrodzenie pieniężne, z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów, nie stanowi dla Wspólnika dywidendy lub innego przychodu (dochodu) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy CIT lub art. 10 polsko-francuskiej UPO.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 19 sierpnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.321.2024.4.MW, że prace montażowe wykonywane przez podwykonawcę w Polsce, związane z realizacją projektu należy przypisać do prac montażowych w rozumieniu art. 5 ust. 3 umowy polsko-norweskiej. Przekroczenie terminu wskazanego ww. art. umowy polsko - norweskiej (tj. 12 miesięcy) oznacza, że zakład istniał od samego początku tj. od dnia rozpoczęcia prac związanych z realizacją projektu. W związki z tym, jeśli montaż w Polsce przez podwykonawcę przekroczy okres 12 miesięcy, to prace montażowe w sytuacji przekroczenia 12-sto miesięcznego okresu ukonstytuują zakład podatkowy spółki norweskiej w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT w zw. z art. 5 UPO PL-NO.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 20 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.311.2024.1.AR, że w sytuacji, gdy spółka polska wydzierżawi grunt, na którym umieści baner reklamowy, nie dojdzie do powstania zakładu zagranicznego na terytorium Holandii, gdyż spółka polska będzie jedyne korzystała z usług najmu świadczonych przez podmiot holenderski. Ponadto organ podkreślił, że umieszczenie na wydzierżawionym gruncie baneru reklamowego ma na celu jedynie rozpowszechnienie informacji o działalności spółki polskiej i wytwarzanych przez nią produktach. Działalność taka ma natomiast charakter pomocniczy w stosunku do podstawowej działalności gospodarczej prowadzonej przez tę spółkę.