Energetyka wiatrowa i dekarbonizacja
Zaczynający się właśnie COP28 będzie przede wszystkim poruszał tematykę dekarbonizacji i wykorzystywanych w tym celu technologiach. Powinien też być momentem zakończenia pierwszej w historii globalnej inwentaryzacji, czyli pięcioletniego procesu, podczas którego rynki mogły sprawdzić zaawansowanie postępów w realizacji celów paryskiego porozumienia w sprawie zmian klimatu.
Celem inwentaryzacji jest nie tylko sprawdzenie, gdzie jesteśmy, ale także promowanie kolejnych działań, jak na przykład kampania 3xRenewables, prowadzona przez Global Renewables Alliance (GRA). Jako EY jesteśmy jej sygnatariuszem i razem z innymi wzywamy do potrojenia światowej mocy energii odnawialnej – mówi Jarosław Wajer.
Rosnący koszt inwestycji w offshore
Po latach sukcesów morska energetyka wiatrowa znalazła się na rozdrożu, ponieważ brak równowagi w łańcuchu dostaw spowodowany pandemią COVID-19 oraz wojną na Ukrainie wprowadziły niepewność co do ekonomiki projektów. Koszty turbin wiatrowych od 2019 roku wzrosły o 39%, głównie z powodu ograniczeń w łańcuchu dostaw i rosnących kosztów surowców.
Średnia cena ośmiu kluczowych materiałów potrzebnych do budowy turbiny wiatrowej wzrosła w ciągu trzech lat o około 86%. Oprócz stali używanej do budowy wieży, turbiny wiatrowe wymagają jeszcze chromu, miedzi, manganu, molibdenu, niklu, cynków oraz metali ziem rzadkich.
Inflacja kosztowa może w ciągu dekady zwiększyć nakłady inwestycyjne o około 280 mld USD (z wyłączeniem Chin). Tę lukę można wypełnić jedynie wyższymi cenami odbioru energii, finansowanymi bezpośrednio przez konsumentów lub pośrednio poprzez zachęty fiskalne i podatkowe.
Zdaniem Sebastiana Jasinowskiego, Partnera EY Polska z zespołu Strategia i Transakcje, nie można też lekceważyć wpływu rosnących stóp procentowych.
Do tej pory energia pochodząca z morskich farm wiatrowych była uznawana za jedno z tańszych źródeł odnawialnych, z niskim kosztem pieniądza i optymalnym łańcuchem dostaw, który dodatkowo obniżał ceny. Wyższe stopy procentowe wprowadzone przez banki centralne jako odpowiedź na podwyższoną w skali globalnej inflację oraz zakłócone przez pandemię COVID-19 i wojnę w Ukrainie łańcuchy dostaw sprawiły, iż rzeczywisty koszt produkcji jednej megawatogodziny energii z morskich farm wiatrowych istotnie się zwiększył – dodaje Sebastian Jasinowski.
Nie ulega wątpliwości, że obserwowane w ostatnich latach na całym świecie dążenie do nacjonalizmu i protekcjonizmu utrudnia łańcuchowi dostaw osiągnięcie globalnego zasięgu. Chociaż współpraca międzyrządowa może być niemożliwa, potrzebne są zmiany, w celu odtworzenia zerwanych łańcuchów dostaw.
Rządy powinny szybko reagować dostosowując systemy wsparcia i budżety, aby deweloperzy morskich farm wiatrowych mogli oczekiwać rozsądnego zwrotu z inwestycji. Systemy wsparcia mogą obejmować mechanizmy łagodzące ryzyko, nad którym mają oni niewielką lub żadną kontrolę lub prowadzić do podziału ryzyka rynkowego pomiędzy zaangażowanymi stronami. Czynniki pozacenowe, takie jak względy środowiskowe i tworzenie miejsc pracy, mogłyby pomóc w zapewnieniu, że te istotne projekty inwestycyjne przyniosą szersze korzyści społeczne.
Trzeba jednak pamiętać, że energia z farm wiatrowych to nie jedyna droga do osiągnięcia zerowej emisji netto. Inną jest zielony wodór, który może zdekarbonizować to, czego energia z OZE nie jest w stanie – czyli przemysł ciężki i transport. Wodór wytwarzany w oparciu o odnawialne źródła energii jest nie tylko czystym zasobem, ale także podstawowym paliwem w przemyśle chemicznym. Jego potencjalna rola w dekarbonizacji jest nie do przecenienia.
W raporcie EY Polska „Zielona rewolucja. Raport o wodorze” podkreślaliśmy, że Polska ma potencjał odegrania znaczącej roli w rewolucji wodorowej. Jeżeli w najbliższym czasie uda się zmaksymalizować wysiłki sektora prywatnego i publicznego, Polska może liczyć na dołączenie do grona państw nadających ton zmianom regulacyjnym i rynkowym.
O badaniu
EY ocenia atrakcyjność inwestycyjną państw pod względem inwestycji w odnawialne źródła energii od 2003 roku. Indeks RECAI obejmuje 40 największych rynków świata. Opierając się na bazie danych RECAI EY, od końca 2021 roku publikuje także drugi ranking – atrakcyjności rynku długoterminowych umów na zakup i sprzedaż odnawialnej energii elektrycznej w ramach kontraktów PPA. W 2022 roku dodano także tzw. "znormalizowany" indeks RECAI, który bierze pod uwagę PKB poszczególnych krajów.