Sposób kwalifikacji transakcji dot. kart paliwowych
W oparciu o analizę dotychczasowego orzecznictwa TSUE, Ministerstwo Finansów wskazało, iż kluczowym - dla określenia czy transakcja udostępnienia kart paliwowych stanowi dostawę towarów czy też świadczenie usług - jest ustalenie, na który podmiot stacja paliw przenosi uprawnienia do dysponowania paliwem jak właściciel oraz czy podmiot wydający karty paliwowe świadczy w ten sposób usługę na rzecz odbiorcy.
Zdaniem MF, przeniesienie prawa do rozporządzania paliwem jak właściciel przez stację paliw na odbiorcę paliwa, wystąpi wówczas, gdy dojdzie do łącznego spełnienia następujących przesłanek:
- nabycie paliwa przez odbiorcę (posiadacza karty) następuje bezpośrednio od dostawców;
- wyłącznie odbiorca decyduje w szczególności o: momencie zakupu, sposobie wykorzystania, miejscu nabycia paliwa oraz jego ilości i jakości;
- odbiorca ponosi (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całość kosztów związanych z nabyciem paliwa;
- podmiot pośredniczący ogranicza się do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć paliwo.
Spełnienie wszystkich czterech wskazanych wyżej przesłanek zgodnie z wyjaśnieniami resortu, skutkować będzie uznaniem, iż udostępnienie kart paliwowych przez podmiot pośredniczący (np. emitenta kart) stanowić będzie świadczenie usług, a nie dostawę towarów.
Podkreślić należy, iż wskazane przez MF przesłanki budzą jednak sporo wątpliwości. Dla przykładu, na wskazaną przez MF drugą przesłankę, składa się pięć mniejszych, a użycie w odniesieniu do nich określenia „w szczególności” świadczy o tym, że katalog ten ma charakter otwarty. Rodzi to pytanie o spełnienie analizowanej przesłanki. Czy dojdzie do tego w sytuacji, gdy wszystkie pięć mniejszych przesłanek zostanie spełnionych, a może wystarczy w tym zakresie spełnić większość z nich, tj. 3?