Opodatkowanie wyrównawcze – trzy nowe podatki dla firm

Globalny podatek wyrównawczy

Podatnikiem globalnego podatku wyrównawczego, czyli podatku wdrażającego zasadę włączenia dochodu do opodatkowania (dalej: IIR), co do zasady jest jednostka dominująca najwyższego szczebla. Jeśli jednak jednostka dominująca najwyższego szczebla znajduje się w państwie, które nie wdrożyło przepisów o globalnym podatku minimalnym, lub jednostka dominująca najwyższego szczebla jest podmiotem wyłączonym (np. jednostką rządową), wówczas obowiązek zapłaty podatku przechodzi na podmiot znajdujący się niżej w strukturze.

Inną kategorią podmiotów, które mogą być zobowiązane do zapłaty podatku zgodnie z metodą włączenia dochodu do opodatkowania, są jednostki dominujące w częściowym posiadaniu, w których jednostka dominująca najwyższego szczebla posiada, bezpośrednio lub pośrednio, udział konsolidujący.

Podatek wyrównawczy od niedostatecznie opodatkowanych zysków

Podatek wyrównawczy od niedostatecznie opodatkowanych zysków wystąpi w sytuacji, kiedy jednostka dominująca najwyższego szczebla nie jest objęta zasadami podatku wyrównawczego. Ma to miejsce na przykład, gdy taka jednostka jest podmiotem wyłączonym lub jeśli w kraju, w którym ta jednostka funkcjonuje, nie zostały wdrożone przepisy o podatku wyrównawczym. W tej sytuacji może się okazać, że do zapłaty podatku wyrównawczego od niedostatecznie opodatkowanych zysków będzie zobowiązanych kilka podmiotów z różnych krajów. W związku z tym projekt polskiej ustawy implementującej, zgodnie z Dyrektywą, wskazuje sposób alokacji tego podatku. Kalkuluje się go proporcjonalnie – udział podmiotu polskiego obliczany jest według następującego wzoru:

Krajowy podatek wyrównawczy

Krajowy podatek wyrównawczy będzie miał zastosowanie przed zasadą IIR i zasadą niedostatecznie opodatkowanych zysków (UTPR). Podatek ten będzie nakładany na polskie podmioty z grupy, w przypadku gdy ETR spółek z grupy w Polsce wynosi poniżej 15%. Podatnika krajowego podatku wyrównawczego określa art. 24 projektu polskiej ustawy implementującej, zgodnie z którym mogą nim być:

• jednostki składowe zlokalizowane w Polsce, które należą do grupy międzynarodowej, której UPE znajduje się poza Polską;
• jednostki składowe należące do grupy, w której UPE znajduje się w Polsce, ale to grupa ma charakter międzynarodowy;
• jednostki składowe należące do grupy stricte krajowej.

W szczególnych sytuacjach podatnikiem krajowego podatku wyrównawczego będą jednostki specyficzne, takie jak: stały zakład, jednostka typu joint venture (podmiot utworzony przez minimum dwa niezależne przedsiębiorstwa w celu realizacji konkretnego projektu czy celu biznesowego) czy transparentna podatkowo spółka jawna, która nie dokonała wyboru, aby zostać podatnikiem CIT.

W toku konsultacji publicznych prowadzonych w ramach OECD przedsiębiorstwa międzynarodowe poprosiły o pewne uproszczenia oraz odroczenia w odniesieniu do nowych przepisów. W odpowiedzi na te postulaty wprowadzono tzw. bezpieczne przystanie (ang. safe harbours) o charakterze tymczasowym i stałym. Bezpieczna przystań o charakterze stałym ma zastosowanie do kwalifikowanego krajowego podatku wyrównawczego. Aby krajowy podatek wyrównawczy został uznany za kwalifikowany, musi być:

• oparty na właściwym standardzie rachunkowości,
• spójny z zasadami kalkulacji z IIR oraz
• zaaprobowany przez OECD.

Krajowy podatek wyrównawczy w formule bezpiecznej przystani wyłączy zastosowanie innych zasad poboru podatku wyrównawczego, które obowiązują w innych państwach. Dzięki temu grupa międzynarodowa będzie musiała przeprowadzić tylko jedno obliczenie (a nie dwa, co miałoby miejsce na podstawie zasady włączenia dochodu w państwie centrali oraz na podstawie krajowego podatku wyrównawczego, ale o charakterze niekwalifikowanym i nieuprawniającym do zakwalifikowania jako bezpieczna przystań). W poniższych przykładach będziemy odnosić się do krajowego podatku wyrównawczego w formule bezpiecznej przystani.