Wpływ standardu MSSF 17 na kluczowe wskaźnik, i efektywności (KPI) działania zakładu ubezpieczeń

Wpływ standardu MSSF 17 na kluczowe wskaźnik, i efektywności (KPI) działania zakładu ubezpieczeń


Wdrożenie nowego standardu księgowego w znaczący sposób zmienia zestaw KPI. Zmiany te obejmują zarówno pojawienie się nowych KPI, jak i modyfikacje istniejących. 


W skrócie: 

  • Jaki jest wpływ wdrożenia MSSF 17 na zestaw KPI stosowanych w praktyce do monitorowania działalności zakładu ubezpieczeń?
  • Jakie są kluczowe obserwacje dotyczące wpływu wejścia w życie MSSF 17 i jego oddziaływania na wybrane pozycje bilansowe i wyniki finansowe zakładu ubezpieczeń?

Kluczowe wskaźniki efektywności działania zakładu ubezpieczeń (Key Performance Indicators, KPI) to miary pozwalające monitorować postępy zakładu ubezpieczeń w realizacji założonych celów biznesowych. Zwykle odnoszą się one do wielkości finansowych, zatem wdrożenie nowego standardu księgowego w znaczący sposób zmienia zestaw KPI. Zmiany te obejmują zarówno pojawienie się nowych KPI, jak i modyfikacje istniejących.

1. Wpływ standardu na KPI

MSSF 17 zmienił znacząco sposób wyznaczania kluczowych wielkości księgowych. Dotyczy to w szczególności następujących zmian:

  • nowa, bardziej szczegółowa segmentacja portfeli ubezpieczeniowych uwzględniająca wymóg standardu mówiący o konieczności podziału na co najmniej roczne kohorty (grupy umów ubezpieczenia, które często w praktyce nazywamy „units of accounts” zamiast poprzednio używanych linii biznesowych czy grup ubezpieczeń),

  • wprowadzenie nowych miar księgowych i aktuarialnych, takich jak np. marża kontraktowa, czyli CSM (Contractual Service Margin), korekta z tytułu ryzyka niefinansowego (Risk Adjustment, RA), czy też komponent straty (Loss Component, LC)

  • całkowita zmiana struktury rachunku wyników / rachunku technicznego, w którym pojawiają się nowe elementy przychodów i kosztów działalności, nie występujące w przypadku MSSF 4, a daleko idące zmiany w prezentacji wyników działalności ubezpieczeniowej obejmują przykładowo brak obecności składki przypisanej i zarobionej, czy pomniejszanie kwoty odszkodowań i świadczeń o niewyodrębniony komponent inwestycyjny (Non-Distinct Investment Component, NDIC),

  • znaczne rozszerzenie zakresu i zawartości ujawnień.

W konsekwencji znaczącej zmianie ulegają również KPI:
  • niektóre znane i używane od lat KPI stracą na znaczeniu, ponieważ zostaną zastąpione nowymi miarami MSSF 17; przykładami takich KPI są tradycyjnie stosowane do oceny zyskowności i wartości portfeli ubezpieczeń życiowych miary takie jak VIF (value of in-force) czy VNB (value of new business), które w świecie MSSF 17 zostaną zastąpione przez różne miary związane z CSM,

  • niektóre KPI nadal będą używane, ale w zmienionej postaci, często nieco inaczej obliczane niż w świecie MSSF 4; przykładami takich wielkości jest wynik techniczny, wynik finansowy, a także powszechnie używane wskaźniki takie jak wskaźnik szkodowości czy wskaźnik zespolony (szkodowo-kosztowy),

  • wreszcie MSSF 17 wprowadza całą rodzinę nowych KPI: wartość marży kontraktowej CSM, uwolnienie CSM w okresie, zastępowalność CSM, czyli relację zmiany marży kontraktowej wynikającej z nowego biznesu do uwolnienia marży kontraktowej z istniejącego biznesu, pokazującą czy CSM się „odbudowuje”, korekta z tytułu ryzyka niefinansowego i uwolnienie RA w okresie, przychody z ubezpieczeń, czy też koszty przypisane do działalności ubezpieczeniowej (direcly attributable expenses).

 

Niewiele KPI nie zmieni się w ogóle, z całą pewnością jednak nadal będziemy w ten sam sposób definiować i mierzyć składkę przypisaną, czy zwrot z kapitału (RoE).
Nie ulegną też zmianie definicje dywidendy ani żadne wskaźniki wypłacalnościowe związane z systemem Wypłacalność 2.
Zatem spora część kluczowych wskaźników efektywności pozostanie niezmieniona.

Tabela poniżej przedstawia podsumowanie najistotniejszych zmian w KPI wynikających z wdrożenia standardu MSSF 17.

Tabela 1. Kluczowe zmiany w KPI

Wskaźnik zespolony

Marża kontraktowa

Nowy biznes

RoE

Wskaźnik zespolony będzie wyznaczany w relacji do składki zarobionej brutto, są jednak grupy ubezpieczeniowe, które planują stosować składki zarobione netto albo przychody z ubezpieczeń jako podstawa wskaźnika. Elementy uwzględnione w liczniku wskaźnika ulegną zmianie z uwagi na przykład na zastosowanie dyskonta w wyznaczaniu zobowiązania z tytułu zaistniałych szkód (Liability for Incurred Claims, LIC) oraz uwzględnienie RA.

CSM będzie podstawą wyznaczania całej grupy nowych KPI: nominalna wartość CSM, wskaźnik CSM do miary ekspozycji (np. do przychodów z tytułu ubezpieczeń albo do składki), zastępowalność CSM, wartość marży kontraktowej z nowego biznesu, uwolnienie marży kontraktowej. Jednym z nowych planowanych KPI jest także zysk z działalności operacyjnej powiększony o zmianę wartości CSM w okresie.

Podstawą oceny rentowności nowej sprzedaży będzie wartość nominalna CSM z nowego biznesu, a także wskaźniki CSM do przychodów, składki, lub per polisa. Obecnie nie ma jeszcze jednolitej praktyki prezentacji tak mierzonej wartości nowego biznesu, otwarte pytania dotyczą prezentacji przed/po podatku czy też korekty CSM o koszty nieprzypisane do działalności ubezpieczeniowej.

Sposób wyznaczania wskaźnika zwrotu z kapitału RoE nie ulega zmianie z wejściem w życie MSSF 17. Jednak korzystanie z możliwości dezagregacji wpływu zmian wartości przychodów i kosztów finansowych z ubezpieczeń na dwie części: uwzględnianą w rachunku wyników i uwzględnianą w innych dochodach całkowitych  czyli tzw. opcji OCI, wprowadza istotną zmienność do wartości kapitałów własnych (equity). Dlatego niektóre grupy ubezpieczeniowe wprowadzają dodatkową miarę rentowności kapitału, czyli skorygowany RoE, w którym w mianowniku ujmowane są kapitały własne po usunięciu wpływu zmian wartości innych dochodów całkowitych.

2. Wpływ standardu na finanse grup ubezpieczeniowych

Standard MSSF 17 wpływa bardzo istotnie na kilka obszarów finansów zakładu ubezpieczeń:
  • wpływ na wysokość kapitałów własnych przy wyznaczeniu bilansu otwarcia (tzw. transition) i w konsekwencji na wysokość zwrotu z kapitału (RoE),

  • większa stabilność i przewidywalność wyniku finansowego w ubezpieczeniach na życie, szczególnie w przypadku stosowania tzw. opcji OCI, czyli możliwości dezagregacji wpływu zmian wartości przychodów i kosztów finansowych z ubezpieczeń na dwie części: uwzględnianą w rachunku wyników i uwzględnianą w innych dochodach całkowitych,

  • zmiany wysokości zobowiązań i wyników finansowych w ubezpieczeniach majątkowych i pozostałych osobowych z uwagi na czynniki takie jak usunięcie ukrytych narzutów bezpieczeństwa lub dyskontowanie zobowiązań z tytułu zaistniałych szkód (LIC),

  • zmiany dotyczące równoległego wdrożenia standardu MSSF 9 i wynikające z tego ewentualne zmiany klasyfikacji aktywów na pokrycie zobowiązań, mające na celu uspójnienie stosowania opcji OCI po stronie aktywów i zobowiązań.

W tym miejscu warto skomentować obszerniej pierwszy ze wskazanych punktów w powiazaniu z trzecim. W przypadku ubezpieczeń majątkowych i pozostałych osobowych wycena zobowiązań z tytułu zaistniałych szkód (LIC) w bilansie otwarcia na dzień 1 stycznia 2022 roku opiera się na najlepszym oszacowaniu zobowiązań (zdyskontowana wartość przyszłych przepływów pieniężnych, best estimate) powiększonym o wartość korekty z tytułu ryzyka niefinansowego. Jeśli zakład ubezpieczeń stosował konserwatywną politykę wyceny zobowiązań pod MSSF 4, nowe podejście do wyceny na dzień transition oznacza przesunięcie dużych kwot ze zobowiązań do kapitałów własnych. W zakładach tych znacząco rośnie poziom equity, a w konsekwencji w przyszłości wykazywać one mogą istotnie niższe poziomy RoE.

Jeśli natomiast zakład ubezpieczeń przed 1 stycznia 2022 stosował już zasady wyceny LIC zbliżone do podejścia proponowanego przez MSSF 17, zmiany kapitałów w tym przypadku nie będą duże. Znacząca większość zakładów typu non-life stosuje metodę uproszczoną (PAA), dlatego wpływ zmiany metody wyceny dla zobowiązań z tytułu pozostałego okresu świadczenia usług (Liability for Remaining Coverage, LRC) na wysokość kapitałów własnych pozostaje ograniczony. Jednakże w przypadku zakładów ubezpieczeń na życie to właśnie LRC jest obszarem, gdzie w niektórych przypadkach następuje istotna zmiana metodyki wyznaczania rezerw. Dotyczy to zarówno ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (gdzie przechodzimy od wartości funduszu do wielkości uwzględniającej zdyskontowaną wartość przyszłych zysków zakładu ubezpieczeń), jak i klasycznych ubezpieczeń na życie, w których rezerwa matematyczna zostaje zastąpiona wyceną best estimate. W takich przypadkach również spodziewać się można istotnego wzrostu kapitałów własnych zakładu ubezpieczeń.

W jednym i drugim przypadku (zakładu non-life i zakładu oferującego ubezpieczenia na życie) jednorazowe przesunięcie w bilansie otwarcia istotnych kwot ze zobowiązań do kapitałów powoduje istotne zmiany rentowności kapitałów w długim horyzoncie czasowym, a mechanizm ten zawiera dwa elementy. Po pierwsze, na długo rośnie nam wartość kapitałów własnych (czyli mianownik wskaźnika RoE), po drugie kwoty przesunięte do equity nigdy już nie wejdą do zysku z działalności ubezpieczeniowej, powodując spadek licznika RoE.

Artykuł ukazał się w Nr 10/2023 Miesięcznika Ubezpieczeniowego


Podsumowanie

Niewątpliwie wprowadzenie nowego standardu księgowego do ujmowania umów ubezpieczenia spowodowało istotne zmiany w finansach zakładów ubezpieczeń i w miarach używanych do oceny rentowności portfeli ubezpieczeń. Wszyscy uczestnicy rynku powinni na nowo nauczyć się rozumieć finanse zakładu ubezpieczeń i wnioski płynące z oceny nowych KPI, a dotyczy to nie tylko CFO i zarządu zakładu ubezpieczeń, ale także, a może przede wszystkim – inwestorów, analityków i nadzoru ubezpieczeniowego.

 


Kontakt
Chcesz dowiedzieć się więcej? Skontaktuj się z nami.

Informacje


Polecane artykuły

MSSF 17 to początek całościowej transformacji roli finansów w ubezpieczeniach

Od stycznia 2023 roku obowiązuje nowy standard sprawozdawczości finansowej IFRS17. Co to w praktyce oznacza dla zakładów ubezpieczeń w Polsce?