50 proc. koszty uzyskania przychodu
Podwyższone (50 proc.) koszty uzyskania przychodu to preferencja, z której mogą skorzystać pracownicy uzyskujący przychody z tytułu:
1) działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2) działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3) produkcji audialnej i audiowizualnej;
4) działalności publicystycznej;
5) działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6) działalności konserwatorskiej;
7) prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8) działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.
Zaletą zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu jest możliwość uzyskania większego wynagrodzenia netto przez pracownika. Im wyższy jest udział 50-proc. kosztów uzyskania przychodu, w łącznym wynagrodzeniu, tym niższa jest podstawa jego opodatkowania. Z preferencji nie można jednak korzystać w sposób nieograniczony. Łącznie podwyższone koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej tj. kwoty 120 000 zł.
Zmiana Polskiego Ładu wprowadzająca obniżkę stawki podatku z 17 do 12% spowodowała, że zmalała możliwa do uzyskania maksymalna korzyść przy uldze dla twórców.. Obrazuje to poniższy przykład.
Podatnik rozliczający 50 proc. koszty ze 120 000 zł przychodu może zaliczyć w koszty 60 000 zł. Opodatkowując przychód na poziomie 12% podatnik osiąga 7 200 zł oszczędności w podatku dochodowym. Przed zmianami – podatnik opodatkowując przychód 60 000 zł na poziomie 17% uzyskałby korzyść w wysokości 10 200 zł.
Ulga na innowacyjnych pracowników
Z preferencji tej mogą skorzystać przedsiębiorstwa zatrudniające pracowników realizujących działalność badawczo-rozwojową w wymiarze minimum 50 proc. czasu swojej pracy. Warunkiem skorzystania z tej ulgi jest jednoczesne korzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową (ulgi B+R). Ulga na innowacyjnych pracowników pozwala firmom, które nie płacą podatku dochodowego ze swojej działalności i nie mogą rozliczyć w niej kosztów związanych z realizacją działalności badawczo-rozwojowej, do odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi na działalność B+R. W takim wypadku podatnik może pomniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym. Przepis ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych.
Obniżenie limitu progu podatkowego może negatywnie wpływać także na rozliczenia tej ulgi po stronie pracodawców. Na równi z obniżeniem progu obniża się bowiem możliwość skorzystania przez firmy z ulgi na innowacyjnych pracowników. Przepisy pozwalają przedsiębiorcom na rozliczenie niewykorzystanego odliczenia ulgi B+R z zaliczkami na CIT na wybranych pracowników. W ewidencji księgowej zaliczki te są księgowane na poczet pracowników, ale fizycznie środki finansowe zostają na rachunku firmowym przedsiębiorcy. Warto zwrócić uwagę, że zastosowanie przez pracodawcę powyższej ulgi nie wpływa negatywnie na zobowiązania podatkowe pracowników.