6. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.254.2023.5.MPU – obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od dodatku do paliw silnikowych
Czego dotyczyła sprawa?
Spółka we wniosku o wydanie interpretacji przedstawiła opis zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym zamierza dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy dodatku do paliw silnikowych, oznaczonego kodem CN 2909 44 00, mającego za zadanie zapobiegać krystalizacji wody w tych paliwach. Dodatek ten będzie przeznaczony do paliwa do turbinowych silników lotniczych o kodzie CN 2710 19 21. Spółka zamierza oferować ten dodatek na sprzedaż do podmiotu zużywającego, a dodatek ten jest wyrobem energetycznym podlegającym opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, jednakże nie jest paliwem, od którego powinna być naliczona opłata paliwowa.
Przedstawiając swe stanowisko, spółka argumentowała, że sprzedaż dodatku do paliw silnikowych nie podlega opłacie paliwowej, albowiem dodatek ten nie może być sklasyfikowany jako paliwo silnikowe wymienione w art. 37h ust. 4 pkt 1–5 ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (ustawa o autostradach płatnych) i ze względu na swoje właściwości fizyczne i chemiczne nie spełnia przesłanek do uznania go za paliwo w rozumieniu tego przepisu. Zdaniem spółki dodatek nie jest przeznaczony do użycia, oferowany na sprzedaż ani używany do napędu do silników spalinowych, tym samym jego sprzedaż nie podlega opłacie paliwowej na gruncie ustawy o autostradach płatnych.
Stanowisko organu
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Organ stwierdził, że przedmiotowy dodatek do paliw silnikowych podlega opłacie paliwowej. Zgodnie z art. 37h ust. 1, 2 i 4 ustawy o autostradach płatnych wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu wykorzystywanych do napędu silników spalinowych podlega opłacie paliwowej. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.
Dyrektor KIS wyjaśnił, że zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym do wyrobów energetycznych zalicza się pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki, lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na kod CN. Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych (art. 86 ust. 2 ustawy). Dodatek do paliw silnikowych, przeznaczony do dodania do paliwa w celu poprawy jego właściwości, jest traktowany jako paliwo silnikowe na potrzeby opłaty paliwowej.
Przez dodatki lub domieszki do paliw silnikowych należy rozumieć wyroby dodawane do tych paliw w celu poprawy ich właściwości, np. smarowych, myjących, kalorycznych, z wyjątkiem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o których mowa w ustawie o podatku akcyzowym. W przypadku takich wyrobów nie ma znaczenia kod CN, muszą one być jedynie przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Powyższe tezy wpisują się także w liczne orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z dnia 24 maja 2012 r., sygn. akt I GSK 391/11, w którym sąd uznał, że na gruncie ustawy akcyzowej paliwem silnikowym lub paliwem opałowym jest wyrób energetyczny, który już tylko z uwagi na swoje właściwości fizykochemiczne jest używany lub może być użyty na wspomniane wyżej potrzeby, choćby nie spełniał obowiązujących w tym względzie wymagań, jakim powinno odpowiadać paliwo silnikowe lub opałowe, a jego użycie na wspomniane potrzeby byłoby nawet nielegalne.