Znaki towarowe na celowniku GAAR

Korzyść podatkowa

Rozpatrywana przez Radę sprawa dotyczyła podatnika działającego w branży meblarskiej, który wraz z podmiotami powiązanymi doprowadził do sytuacji, w której znaki towarowe zostały przeniesione do innych podmiotów, aby ostatecznie prawa do korzystania z nich wróciły do podatnika, przy jednoczesnym wykorzystaniu mechanizmu wzajemnych kompensat należności dla minimalnego zaangażowania środków pieniężnych dla stron transakcji.

Konsekwencją zespołu czynności, tj. aportu praw do znaków towarowych, ich sprzedaż oraz kolejno zawarcie umów licencyjnych do znaków towarowych, było osiągnięcie korzyści podatkowej w postaci obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku CIT poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów opłat licencyjnych za korzystanie ze znaków towarowych, których podatnik był pierwotnym właścicielem oraz wytwórcą.

Przypomnijmy, że amortyzacji podlegają tylko te prawa własności przemysłowej, które zostały „nabyte”, a nie wytworzone we własnym zakresie. Wartości niematerialne i prawne wytworzone we własnym zakresie przez podatnika, czyli tak jak w rozpatrywanej sprawie, nie dają prawa do zmniejszenia wysokości zobowiązania podatkowego poprzez odpisy amortyzacyjne.

Sztuczność działania

Znaki towarowe, pomimo formalnej zmiany właściciela wciąż były wykorzystywane w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej na podstawie umów licencyjnych (wyłącznych).

Co istotne, pomimo przeniesienia prawa do znaków towarowych spółka ponosiła koszty marketingu - zatrudniała pracowników, ponosiła koszty produkcji reklam itp. Ponadto, licencjodawca obciążał podatnika kosztami promocji usług PR, marketingowych, tworzenia stron internetowych itp.

W ocenie Rady, za sztucznością sposobu dokonania czynności przemawiało:

• występowanie elementów prowadzących do uzyskania stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem czynności;
• przeniesienie własności znaków towarowych przez podatnika, a następnie ich wykorzystywanie w własnej działalności gospodarczej;
• posiadanie faktycznej kontroli nad omawianymi wartościami niematerialnymi i prawnymi (mimo przeniesienia ich własności), która była wynikiem całkowitej zależności licencjodawcy od podatnika – zarówno kapitałowej, jak i osobowej.