Jakie sankcje przewiduje DSA?
Zgodnie z DSA, jeśli prowadzona działalność jest objęta zakresem stosowania DSA, dostawca poniesie odpowiedzialność z tytułu przekazywanych lub przechowywanych informacji, jeśli są one nielegalne. Odpowiedzialność dostawcy nie ma jednak charakteru bezwzględnego – DSA przewiduje szereg okoliczności, w których odpowiedzialność dostawcy zostanie wyłączona.
Ustanowienie przepisów dotyczących sankcji w przypadku naruszenia DSA pozostaje w gestii państw członkowskich. W DSA znalazły miejsce jedynie ogólne wytyczne, które wskazują na warunki brzegowe jak poniżej:
- maksymalna wysokość administracyjnych kar pieniężnych, które mogą być nałożone za niewypełnienie obowiązku ustanowionego w DSA, wynosić ma do 6 % rocznego światowego obrotu danego dostawcy usług pośrednich w poprzednim roku obrotowym,
- maksymalna wysokość administracyjnej kary pieniężnej, która może być nałożona za udzielenie nieprawidłowych, niekompletnych lub wprowadzających w błąd informacji, nieudzielenie odpowiedzi lub niepoprawienie nieprawidłowych, niekompletnych lub wprowadzających w błąd informacji oraz niepoddanie się kontroli wynosić ma do 1 % rocznego dochodu lub światowego obrotu danego dostawcy usług pośrednich lub danej osoby w poprzednim roku obrotowym,
- maksymalna dzienna wysokość okresowej kary pieniężnej wynosić ma do 5 % średniego dziennego światowego obrotu lub dochodu danego dostawcy usług pośrednich w poprzednim roku obrotowym, a kara ta była naliczana począwszy od daty wskazanej w decyzji.
Nadzór oraz egzekwowanie obowiązków wynikających z DSA zostanie powierzone organowi, który zostanie wyznaczony przez każde z państw członkowskich indywidualnie. Organem właściwym dla dostawcy będzie organ w państwie członkowskim, w którym znajduje się główne miejsce prowadzenia działalności dostawcy usług pośrednich (tj. w którym ma on swoją siedzibę główną lub statutową, w której wykonywane są główne funkcje finansowe i sprawowany jest nadzór operacyjny) lub w państwie, w którym dostawca wyznaczył swojego przedstawiciela prawnego (jeśli nie posiada siedziby w Unii). Państwa członkowskie zobowiązane są również do wyznaczenia koordynatorów ds. usług cyfrowych – nie później niż do dnia 17 lutego 2024 roku.
Kiedy spodziewać się zmian?
DSA weszło w życie 16 listopada 2022 roku. Przedsiębiorcy otrzymali czas na dostosowanie się do nowych wymogów do dnia 17 lutego 2024 roku, jednakże niektóre obowiązki zobowiązani są wypełnić już wcześniej.
Najpóźniej do 17 lutego 2023 roku, a następnie co najmniej raz na 6 miesięcy platformy internetowe i wyszukiwarki internetowe będą publikować w publicznie dostępnej sekcji swojego interfejsu informacje na temat średniej liczby aktywnych miesięcznie odbiorców takiej usługi w Unii. Liczba ta będzie obliczana jako średnia liczba w okresie poprzednich sześciu miesięcy, zgodnie z metodyką ustanowioną w aktach delegowanych. Dostawcy platform internetowych lub wyszukiwarek internetowych będą przekazywać lokalnemu koordynatorowi ds. usług cyfrowych (właściwemu dla miejsca siedziby dostawcy) oraz Komisji – na ich wniosek i bez zbędnej zwłoki – powyższe informacje zaktualizowane na moment złożenia takiego wniosku.
Powyższy obowiązek służyć do ustalenia, czy dany podmiot wpisuje się w kategorię dużej platformy, bowiem z chwilą uzyskania takiego statusu zostanie objęty dodatkowymi wymogami wynikającymi z DSA.
Przeciwdziałanie nielegalnym treściom w Internecie
Na gruncie DSA, krajowe organy sądowe lub administracyjne uzyskają uprawnienie do wydawania nakazów podjęcia działań przeciwko określonym nielegalnym treściom wobec dostawców usług pośrednich, jak również do nakazów udzielenia określonych informacji na temat co najmniej jednego określonego indywidualnego odbiorcy usługi. Dostawca, który otrzymał nakaz:
- informuje organ o wszelkich podjętych działaniach;
- informuje odbiorcę danej usługi o otrzymanym nakazie i o działaniach podjętych w odpowiedzi na ten nakaz wraz uzasadnieniem, informacją o istniejącej możliwości odwołania się oraz opisem terytorialnego zakresu stosowania nakazu.
Jednocześnie, przepisy DSA wyraźnie wskazują, że na dostawców nie nakłada się ogólnego obowiązku monitorowania informacji, które dostawcy przekazują lub przechowują, ani aktywnego ustalania faktów lub okoliczności wskazujących na nielegalną działalność. DSA różnicuje obowiązki w zależności od charakteru prowadzonej działalności, jak i z punktu widzenia rozmiaru podmiotu oferującego swoje usługi na rynku europejskim.