Wojewódzki Sąd Administracyjny wypowiedział się w kontekście sporu dotyczącego konieczności weryfikacji rzeczywistego właściciela odbiorcy płatności dywidendowej.
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 4 października 2022 r. o sygn. akt: I SA/Łd 505/22, przepisy ustawy o CIT w aktualnym brzmieniu nie zawierają w zakresie zwolnienia dywidend z opodatkowania podatkiem dochodowym warunku, aby odbiorca dywidendy był jej "rzeczywistym właścicielem".
W zakresie podmiotowym wymagane jest jedynie, zdaniem składu orzekającego, aby był m.in. właścicielem określonej procentowo ilości udziałów (akcji) spółki zależnej od co najmniej dwóch lat, co jest konsekwencją tego, że uprawnienie do otrzymania dywidendy zależy od posiadania własności udziałów. Tym samym Sąd wskazał, że zwolnienie z opodatkowania WHT przysługuje niezależnie od tego, kto będzie rzeczywistym właścicielem takiej dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29a ustawy o CIT.
Sąd przy tym zauważył, że odmienna regulacja obowiązuje "w odniesieniu do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek i należności licencyjnych wypłacanych przez polską spółkę na rzecz zagranicznego podmiotu, o którym mowa w art. 21 ust. 3 u.p.d.o.p. W przepisie tym określono bowiem warunki dla zastosowania zwolnienia z podatku u źródła w odniesieniu do odsetek i należności licencyjnych, co do zasady skonstruowane w analogiczny sposób jak warunki zwolnienia z podatku u źródła dla dywidend określone w art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p., tj. w zakresie wypłat odsetek/należności licencyjnych na rzecz spółki podlegającej w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania i niekorzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania i posiadającej w spółce wypacającej odsetki/należności licencyjne określony udział w kapitale zakładowym przez nieprzerwany okres co najmniej 2 lat.
W art. 21 ust. 3 pkt 4 u.p.d.o.p. przewidziano jednak dodatkowy warunek dla zastosowania zwolnienia z podatku u źródła dla odsetek/należności licencyjnych, którego nie przewidziano w art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p., dotyczącym zwolnienia z podatku u źródła dla dywidend. Warunek ten zawarty w art. 21 ust. 3 pkt 4 u.p.d.o.p., wprost stanowi, że zwolnienie z podatku u źródła może mieć zastosowanie jeżeli spółka otrzymująca płatność odsetek/należności licencyjnych będzie ich rzeczywisty właścicielem. Warunek by odbiorca należności był jej rzeczywistym właścicielem został więc wprost zawarty w art. 21 ust. 3 pkt 4 u.p.d.o.p. dotyczącym zwolnienia z podatku u źródła dla odsetek i należności licencyjnych. Brak jest natomiast takiego warunku w art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p. dotyczącym zwolnienia z podatku u źródła dla dywidend".
Zdaniem Sądu, brak w art. 22 ust. 4 oraz w pozostałych przepisach ustawy o CIT warunku posiadania przez spółkę otrzymującą dywidendę, w wysokości nieprzekraczającej 2 mln zł, statusu rzeczywistego właściciela przesądza o tym, że dla skorzystania z prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do tych dywidend nie jest wymagane, by odbiorca dywidendy był jej rzeczywistym właścicielem. Wywodzenie istnienia warunku posiadania statusu rzeczywistego właściciela w odniesieniu do zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, wobec braku takiego zastrzeżenia w treści art. 22 ust. 4 ustawy o CIT oraz biorąc pod uwagę, że warunek taki został przez ustawodawcę wyraźnie sformułowany w odniesieniu do innych rodzajów zwolnień, stanowi - w ocenie Sądu - niedopuszczalne wyjście poza granice językowej wykładni tych przepisów.
Wstecz
Dalej
