- PE Watch: przegląd roku 2021
Koncepcja stałego zakładu (PE) jest kluczowym elementem globalnych międzynarodowych ram podatkowych. Wraz ze wzrostem transgranicznej działalności gospodarczej wynikającym z globalizacji gospodarki światowej, ryzyko związane ze stałym zakładem zajmuje centralne miejsce wśród międzynarodowych zagadnień podatkowych. Jednocześnie przypisywanie zysków do zakładów stałych staje się bardziej złożone ze względu na nowe modele biznesowe, ekosystemy i integrację operacji w ramach modelu biznesowego. Przypisywanie zysków do zakładów stałych nabiera jednak szczególnego znaczenia ze względu na konsekwencje, jakie będzie miało dla obliczania globalnych zasad przeciwdziałania erozji bazy (GloBE), jeśli mają one zastosowanie.
Aby sprostać wyzwaniom wynikającym z cyfryzacji gospodarki, niektóre jurysdykcje zmodyfikowały swoje krajowe przepisy podatkowe, próbując opodatkować transakcje biznesowe niewymagające fizycznego powiązania, w tym tworzenie zakładu stałego, gdy pewne usługi są świadczone z zagranicy na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w danej jurysdykcji. Takie nowe koncepcje i podejścia odbiegają od tradycyjnych poglądów na temat zakładu stałego.
Co więcej, organy podatkowe aktywnie kwestionują potencjalne istnienie zakładów stałych. To z kolei sprawia, że przedsiębiorstwa potrzebują więcej czasu i zasobów do zarządzania ryzykiem związanym z zakładami stałymi. Według Międzynarodowego Badania EY na temat Podatków i Cen Transferowych z 2021 roku, fundusze private equity stanowią jeden z trzech głównych obszarów, które najprawdopodobniej zostaną poddane kontroli w ciągu najbliższych dwóch lat przez organy podatkowe na całym świecie.
Źródło: PE Watch: 2021 in review (ey.com)
- Kostaryka: Projekt ustawy zmieniający definicję PE
W grudniu 2021 r. Kongres Kostaryki zaproponował projekt ustawy, która zmieniłaby definicję stałego zakładu (PE) w prawie krajowym. Obecnie prawo kostarykańskie definiuje stały zakład jako każde stałe miejsce prowadzenia działalności, w którym całkowicie lub częściowo wykonywana jest podstawowa działalność przedsiębiorstwa. Jeśli projekt zostanie zatwierdzony, zmieni on definicję zakładu stałego poprzez wyeliminowanie terminu "działalność podstawowa". W ten sposób projekt ustawy definiowałby stały zakład jako każde stałe miejsce prowadzenia działalności, w którym całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.
Proponowana zmiana jest odpowiedzią na zalecenie wydane w październiku 2020 roku przez Grupę Unii Europejskiej (UE) ds. Kodeksu Postępowania. Zgodnie z ustaleniami Grupy ds. Kodeksu Postępowania UE, definicja PE w Kostaryce ustanawia wyższy próg dla kwalifikacji działalności nierezydentów jako podlegającej opodatkowaniu w jurysdykcji i nie jest zgodna ze standardami międzynarodowymi (tj. Modelowymi Konwencjami Podatkowymi Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych).
- Dania: Nabycie usług sprzedaży nie powoduje powstania zakładu stałego
W dniu 6 stycznia 2022 r. Duńska Rada Podatkowa (DTB) opublikowała wiążącą decyzję podatkową SKM2022.7.SR analizującą, czy niemiecka spółka, która płaci za firmę świadczącą usługi sprzedaży w Danii, tworzy w Danii stały zakład. W tym przypadku duńska spółka jest odpowiedzialna za codzienne zarządzanie konsultantami ds. sprzedaży, którzy uczestniczą w usługach sprzedaży. Przedstawiciele handlowi nie pozostają w stosunku pracy z firmą niemiecką ani nie są upoważnieni do zawierania umów w imieniu firmy niemieckiej. Działania w zakresie sprzedaży obejmują obsługę klienta, analizę rynku, spotkania z klientami oraz udział w targach.
DTB doszła do wniosku, że duńskie przedsiębiorstwo należy uznać za niezależnego przedstawiciela, a zatem działalność handlowa w Danii nie spowoduje powstania zakładu stałego dla przedsiębiorstwa niemieckiego. Uzasadnieniem tego wniosku jest między innymi fakt, że duńskie przedsiębiorstwo ma prawo i kontrolę nad organizacją sposobu i czasu wykonywania pracy przez przedstawicieli handlowych na rzecz niemieckiego przedsiębiorstwa, a przedstawiciele handlowi nie podlegają żadnym szczegółowym instrukcjom ze strony niemieckiego przedsiębiorstwa. DTB uwzględnił również fakt, że duńskie przedsiębiorstwo świadczy podobne usługi sprzedaży na rzecz innych przedsiębiorstw, które nie są powiązane z przedsiębiorstwem niemieckim.
- Peru: Liczenie dni do obliczenia progu PE przed wprowadzeniem definicji PE
W dniu 23 grudnia 2021 r. peruwiańska Administracja Podatkowa wydała orzeczenie podatkowe 111-2021-SUNAT/7T0000, w którym przeanalizowała szereg pytań związanych z podatkami zadanych przez podmiot niebędący rezydentem. Podmiot niebędący rezydentem, mający siedzibę w jurysdykcji, z którą Peru nie ma podpisanej umowy podatkowej, chciał potwierdzić, czy jego działalność budowlana i świadczenie usług w Peru mogą stanowić podstawę do powstania zakładu stałego po wprowadzeniu definicji zakładu stałego do peruwiańskiego krajowego prawa podatkowego. Definicja zakładu stałego została wprowadzona do peruwiańskich przepisów podatkowych z dniem 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z nią działalność budowlana i usługi świadczone przez ponad 183 dni w okresie 12 miesięcy są uznawane za tworzące stały zakład. Działalność budowlana i usługi wykonywane przez nierezydenta rozpoczęły się przed wprowadzeniem definicji zakładu stałego w Peru i były kontynuowane po tym okresie.
W orzeczeniu stwierdza się, że dni, w których działalność budowlana i usługi były świadczone przed 1 stycznia 2019 r., powinny być liczone i sumowane dla celów obliczenia progu (tj. 183 dni w dowolnym okresie 12-miesięcznym).
Kolejna kwestia poruszona w interpretacji podatkowej dotyczy skutków podatkowych przeniesienia aktywów pomiędzy centralą a jej stałym zakładem. Orzeczenie przewiduje, że jeśli centrala przekaże środki trwałe do zakładu stałego w Peru w celu wykorzystania ich w działalności gospodarczej zakładu stałego, przekazanie to będzie podlegało podatkowi dochodowemu, pod warunkiem, że środki trwałe są fizycznie zlokalizowane w Peru. Podobnie, jeśli centrala przekazuje aktywa niematerialne, przekazanie będzie podlegało podatkowi dochodowemu, jeśli aktywa niematerialne są wykorzystywane w Peru.
- Rosja: Opodatkowanie kilku zakładów stałych w ramach jednego projektu
W grudniu 2021 r. rosyjskie Ministerstwo Finansów (MOF) opublikowało wytyczne 03-03-07/101037 wyjaśniające sposób obliczania podstawy opodatkowania kilku zakładów stałych w ramach jednego projektu. Zgodnie z rosyjskim kodeksem podatkowym, zgodnie z ogólną zasadą, nierezydent prowadzący działalność gospodarczą w Rosji, posiadający więcej niż jeden zakład stały, powinien podlegać opodatkowaniu oddzielnie dla każdego zakładu stałego. Jednakże, jeśli działalność prowadząca do powstania różnych zakładów stałych jest częścią jednego projektu, wówczas nierezydent może obliczyć zyski podlegające opodatkowaniu w Rosji, które można przypisać każdemu z zakładów stałych, pod warunkiem, że wszystkie zakłady stałe stosują te same zasady rachunkowości dla celów podatkowych. Ponadto, wytyczne wyjaśniają, że straty zakładu stałego mogą być przenoszone tylko przez ten konkretny zakład stały.
- Hiszpania: Pracownik zdalny nie tworzy zakładu stałego
Ostatnio hiszpańska Generalna Dyrekcja Podatkowa (GDT) potwierdziła w niepublikowanym orzeczeniu, że obecność pracownika pracującego zdalnie z domu w związku z pandemią COVID-19 nie powoduje powstania zakładu stałego w Hiszpanii. W omawianej sprawie pracownik pracujący dla firmy mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii (UK) udał się do Hiszpanii i nie mógł jej opuścić z powodu blokady. Pracownik kontynuował pracę dla brytyjskiej spółki z Hiszpanii, nie zmieniając jej w trakcie pobytu w Hiszpanii. Po zniesieniu blokady i zakazu podróżowania, pracownik z powodów osobistych postanowił pozostać w Hiszpanii. Następnie spółka brytyjska zażądała od pracownika powrotu do Wielkiej Brytanii, ale pracownik odmówił i zrezygnował z pracy. Pracownik przebywał w Hiszpanii przez ponad 183 dni, a brytyjska firma nie poniosła żadnych kosztów związanych z wykonywaniem przez niego pracy zdalnej z Hiszpanii.
Brytyjska firma zwróciła się do GDT z prośbą o zbadanie, czy obecność pracownika w Hiszpanii spowodowałaby powstanie zakładu stałego. GDT stwierdził, że w czasie pandemii COVID-19 osoby, które pozostają w domu, aby pracować zdalnie, robią to z powodu nadzwyczajnego wydarzenia, a nie wymogu przedsiębiorstwa. Dlatego też, biorąc pod uwagę nadzwyczajny charakter pandemii COVID-19, praca w domu nie stworzyłaby zakładu stałego w Hiszpanii dla brytyjskiej firmy, ponieważ taka działalność nie ma wystarczającego stopnia trwałości lub ciągłości. GDT przeanalizował również, czy praca w domu może stanowić zakład stały po zniesieniu blokady i zakazu podróżowania. W takim przypadku GDT stwierdził, że biuro domowe pracownika nie pozostawało w dyspozycji brytyjskiej firmy z następujących powodów: (i) praca z Hiszpanii była decyzją osobistą i nie była narzucona ani wymagana przez brytyjską firmę; (ii) brytyjska firma nie poniosła żadnych kosztów; oraz (iii) brytyjska firma posiada biuro w Wielkiej Brytanii, które mogło być wykorzystane przez pracownika do rozwoju jego pracy bez konieczności przebywania w Hiszpanii.
Źródło: PE Watch: Latest developments and trends, February 2022 (ey.com)
Wstecz
Dalej
