Wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego jako należność licencyjna

Wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego jest należnością licencyjną, która podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła (WHT).

W sytuacji gdy opłata za prawo do korzystania ze znaków towarowych jest wyodrębniona w zawartej umowie sprzedaży, nie można twierdzić, że jest ona elementem ubocznym świadczenia głównego, a jej znaczenie jest znikome. Tym samym uzasadnione jest wyodrębnienie z płaconego wynagrodzenia wartości za korzystanie ze znaku towarowego i pobranie podatku u źródła odnośnie tej części wynagrodzenia – tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 stycznia 2020 r. (sygn. III SA/WA 1424/19).

W komentowanej sprawie spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się głównie dystrybucją kosmetyków. Podmiotem, od którego wnioskodawca nabywa towary w celu ich dalszej odprzedaży jest znajdujący się w Szwajcarii stały zakład spółki mającej siedzibę w Luksemburgu. W umowie zawartej pomiędzy spółką a tym zakładem, regulującej zasady współpracy pomiędzy tymi podmiotami, znajduje się zapis, zgodnie z którym 3% ceny nabywanych przez spółkę towarów stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów. W stanie faktycznym wskazano, że zakład nie jest właścicielem znaków towarowych, lecz nabył prawo do korzystania z nich na mocy umowy licencyjnej zawartej z ich właścicielem – spółką matką, z siedzibą w Szwajcarii.

Wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego jako należność licencyjna

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.58.2019.1.BG wskazał, że z umowy zawartej pomiędzy spółką a zakładem wprost wynika, że opłata za prawo do korzystania ze znaków towarowych nie jest elementem ubocznym świadczenia głównego, a jego znaczenie nie jest znikome.

Organ podkreślił, że analizując daną umowę, tam gdzie to konieczne, należy rozbić ogólną kwotę opłaty dokonanej w wyniku umowy na poszczególne części, zgodnie z informacjami zawartymi w umowie lub na podstawie logicznego podziału, i zastosować właściwe normy opodatkowania dla każdego elementu oddzielnie. W ocenie organu, skoro przedmiot umowy regulującej zasady współpracy pomiędzy spółką a zakładem, stanowi że 3% ceny nabywanych przez spółkę towarów to wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę (tj. spółkę) ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów, to podatnik jest w stanie wyodrębnić wynagrodzenie płacone na licencjonowanie znaku towarowego, a co za tym idzie powinien on potrącić od niego podatek u źródła w odpowiedniej wysokości.

Opłata za prawo do korzystania ze znaków towarowych nie jest elementem ubocznym świadczenia głównego i jego znaczenie nie jest znikome – jest to odrębny element umowy  – tym samym, wyodrębnienie w ramach płaconego wynagrodzenia wartości za korzystanie ze znaku towarowego jest zasadne. Powyższe przekłada się na powstanie po stronie Spółki obowiązku opodatkowania przedmiotowych należności licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem uregulowań wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego jednak z WHT

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się podatnik, wnosząc na przedmiotową interpretację skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W wyroku zapadłym w tej sprawie w dniu 21 stycznia 2020 r., sygn. III SA/WA 1424/19 WSA w Warszawie w pełni poparł argumentację organu, który wydał interpretację. Tym samym, w ocenie WSA wyodrębnienie w ramach płaconego wynagrodzenia wartości za korzystanie ze znaku towarowego jest zasadne i należy odnośnie do tej części wynagrodzenia pobrać podatek u źródła.

Podsumowanie

Powyższy wyrok to sygnał, który może być wykorzystany przez organy skarbowe przy analizowaniu prawidłowości rozliczeń podatkowych spółek, które nabywają usługi lub towary w transakcjach z podmiotami powiązanymi i niepowiązanymi, w ramach których można wyodrębnić wartość opłaty licencyjnej. W przypadku gdy podatnik nabywa towary od wyżej wspomnianych podmiotów, a zawarta pomiędzy tymi podmiotami umowa przewiduje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z prawa do znaku towarowego, powinien liczyć się on z tym, że w przypadku niepobierania podatku u źródła polskie organy podatkowe mogą naliczyć mu dodatkowe odsetki za zaległość podatkową od momentu w którym powstał obowiązek potrącenia tego podatku.

W przypadku transakcji zawieranych z podmiotami powiązanymi i niepowiązanymi, w ramach których można wyodrębnić wartość opłaty licencyjnej, warto wykonać przegląd swoich rozliczeń związanych z nabywaniem towarów, w których może być ujęte wynagrodzenie za korzystanie ze znaków towarowych, tak by upewnić się czy w sytuacjach tych prawidłowo został określony obowiązek podatkowy na gruncie podatku u źródła.

Alert przygotował Krzysztof Słyk (Consultant)