Zasadniczo obowiązek raportowy powstaje w przypadku wystąpienia jednej z 3 kategorii cech rozpoznawczych, przy czym tylko cechy jednej z kategorii muszą wiązać się dodatkowo z wystąpieniem korzyści podatkowej. Często raportowaniu podlegać mogą rozwiązania stosowane w bieżącej praktyce biznesowej, również o niskiej wartości i/lub na podstawie dozwolonych ustawowo rozwiązań. Przykładowo, spotkać się można z raportowaniem takich transakcji jak leasing operacyjny, wypłata dywidendy za granicę, płatność należności licencyjnych za granicę, działania restrukturyzacyjne jak połączenia, podziały, dokonywanie wkładu do spółki z alokacją na kapitał zapasowy (tzw. agio), korzystanie z safe harbour na pożyczkach, przejście pracowników z etatu na działalność gospodarczą, stosowanie programu 50% kosztów na przychodach z praw autorskich, wewnątrzwspólnotowe nabycie wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszonego poboru, transfer bazy klientów lub innego WNiP, implementacja polskiej strefy inwestycji, porozumienie w sprawie transakcji łańcuchowych, zmiana okresów rozliczeniowych VAT.