Rekompensaty mają ograniczyć ryzyko ucieczki emisji, czyli sytuacji, w której ze względu na koszty związane z polityką klimatyczną przedsiębiorstwa przeniosą swoją produkcję poza UE.
5 marca 2022 r. weszła w życie, przyjęta przez Parlament jednogłośnie, nowelizacja ustawy o rekompensatach dla sektorów i podsektorów energochłonnych z 9 lutego 2022 r. Choć mechanizm funkcjonuje począwszy od wypłat za 2019 r., nowelizacja wynikała z konieczności transponowania do prawa krajowego rozwiązań zawartych w unijnych Wytycznych w sprawie niektórych środków pomocy państwa w kontekście systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych po 2021 r. (Wytyczne ETS).
Który przedsiębiorca może otrzymać wsparcie za 2021 rok?
O rekompensaty kosztów pośrednich mogą ubiegać się przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność w jednym z sektorów energochłonnych wymienionych w załączniku nr 1 znowelizowanej ustawy. Obok dotychczas objętych wsparciem sektorów (m.in. produkcja stali, papieru czy metali nieżelaznych), nowelizacja wprowadza do systemu wsparcia nowe sektory, takie jak wytwarzanie i przetwarzanie produktów rafinacji ropy naftowej, albo produkcja wodoru.
Jednak nie dla wszystkich sektorów dotychczas objętych wsparciem wprowadzone zmiany są korzystne. Po nowelizacji ustawy z rekompensat nie skorzystają już m.in. sektor produkcji nawozów i związków azotowych czy chemikaliów organicznych.
Wnioskodawca będzie musiał spełnić szereg wymogów formalnych oraz dokładnie udokumentować swoją produkcję oraz zużycie energii elektrycznej. Ponadto, po raz pierwszy przedsiębiorca będzie musiał także udowodnić, że nie znajduje się w trudnej sytuacji.
Co się zmieniło w formule wyliczenia rekompensat?
Wysokość rekompensat będzie w większym stopniu odzwierciedlała bieżącą sytuację przedsiębiorstw. Rekompensaty będą bowiem uzależnione od rzeczywistego zużycia energii elektrycznej i rzeczywistej wielkości produkcji w roku, za który przyznawane są rekompensaty, a nie jak dotąd, od wartości historycznych.
Zgodnie z nowymi Wytycznymi ETS, aktualizacji ulegnie regionalny wskaźnik emisji, a także wartości poszczególnych benchmarków produktowych. Redukcja tych wskaźników nie jest jednakże dobrą informacją z perspektywy wnioskodawców, gdyż przełoży się wprost na obniżenie poziomu rekompensat.