Οι επιχειρήσεις θα βρεθούν αντιμέτωπες, επίσης, με αρκετές σημαντικές τάσεις και αλλαγές στο ρυθμιστικό και το πολιτικό πλαίσιο. Ο κόσμος θα εισέλθει σε μια εποχή νέο-κρατισμού, καθώς ο COVID-19 συνεχίζει να εντείνει τη συζήτηση για αυτονομία, ωθώντας πολλές χώρες στον επαναπατρισμό της παραγωγής ή τη διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού. Επιπλέον, είναι πιθανό να υπάρξουν φιλόδοξες ατζέντες για την κλιματική πολιτική, ως μέρος των σχεδίων τόνωσης της οικονομίας εξαιτίας των συνεπειών του COVID-19. Όλο και περισσότερες χώρες ανακοινώνουν στόχους για μηδενικό ισοζύγιο άνθρακα, ασκώντας αυξανόμενη πίεση στις υπόλοιπες για την ανάληψη αντίστοιχων δράσεων, θέτοντας, παράλληλα, τον πήχη ψηλά για τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP26), τον Νοέμβριο του 2021. Η γεωπολιτική της τεχνολογίας και των δεδομένων θα διαμορφωθεί από την αυξανόμενη απόκλιση των τεχνολογικών προτύπων και τον πολλαπλασιασμό των κανονισμών για την προστασία των ιδιωτικών δεδομένων και τη ρύθμιση των τεχνολογιών εντοπισμού, ενώ η ψηφιακή φορολογία και η επιβολή αντιμονοπωλιακών κανονισμών θα διαμορφώσουν τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό.
Η νέα κυβέρνηση Μπάιντεν θα επανευθυγραμμίσει την πολιτική των ΗΠΑ το 2021. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έχει προαναγγείλει την ενίσχυση των βιομηχανικών και περιβαλλοντικών πολιτικών, ενώ αυξημένη ρευστότητα αναμένεται όσον αφορά και τη μεταναστευτική, την αντιμονοπωλιακή και την εμπορική πολιτική. Οι επιχειρήσεις πρέπει να αναμένουν μία μετατόπιση των αλυσίδων εφοδιασμού και της παραγωγής προς τις ΗΠΑ, ενώ οι «πράσινοι κλάδοι» θα έχουν διευρυμένες ευκαιρίες ανάπτυξης και επενδύσεων.
Η βιωσιμότητα του χρέους των αναδυόμενων αγορών, πιθανότατα θα φτάσει σε ένα σημείο καμπής το 2021. Οι αδυναμίες χρηματοδότησης αναμένεται να είναι ισχυρότερες στη Βραζιλία, την Ινδία, το Μεξικό και τη Νότια Αφρική. Παρά τις διεθνείς προσπάθειες, η επίλυση του χρέους είναι πιθανό να περιπλεχθεί από τον COVID-19 και τη γεωπολιτική δυναμική. Οι προοπτικές ανάπτυξης σε αγορές-κλειδιά θα μπορούσαν να δεχθούν ένα ισχυρό πλήγμα, παρά την ενδεχόμενη αύξηση των οικονομικών και φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων.
Ο Ινδο-Ειρηνικός εξελίσσεται στην κεντρική αρένα του παγκόσμιου ανταγωνισμού τον 21ο αιώνα, όπως καταδεικνύουν οι πρόσφατες εντάσεις μεταξύ Ινδίας και Κίνας, και Αυστραλίας και Κίνας, μεταξύ άλλων. Η γεωπολιτική στον Ινδο-Ειρηνικό πιθανότατα θα είναι ακόμη πιο ρευστή το 2021, καθώς οι μεγάλες και οι μεσαίες δυνάμεις γίνονται πιο αποφασιστικές στη διαμόρφωσή της, την ίδια στιγμή που ισορροπούν μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις θα επηρεάσουν τις αναπτυξιακές και επενδυτικές στρατηγικές στην περιοχή, ενώ οι εμπορικές συμφωνίες και οι θαλάσσιες πολιτικές θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού.